مصالح ساختمانی پایدار :
معماری پایدار در ساخت وساز یکی از تحولات مهم در حوزه معماری محسوب می گردد. که هدف آن طراحی بنا بر مبنای اصول پایداری و صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد. پایداری و توسعه پایدار به منظور کاهش آلودگی های زیست محیطی و بهینه سازی مصرف انرژی مورد توجه طراحان و معماران قرار گرفته است و در واقع واکنشی به بحران های پیش آمده در دنیای صنعتی و مدرن امروز به شمار می آید. در عصر حاضر ایجاد پایداری و توسعه آن با توجه به مشکلات عصر صنعت امری بسیار ضروری در معماری است و باید توجه ویژه بدان معطوف گردد.
این نوع معماری آسیب های ناشی از طراحی ساختمان بر منابع انرژی و محیط زیست را کاهش می دهد، بنابراین ساختمانی که با طراحی پایدار ساخته می شود کمترین ناسازگاری را با محیط زیست دارد. معماری پایدار که طراحی سبز نیز نامیده می شود برخلاف الگوهای رایج ساخت و ساز عمل می کند و بر طبق طراحی اکولوژی و منطبق با طبیعت استوار است. طراحی سبز در واقع مثلثی است که در آن انرژی، اکولوژی و اقلیم سه راس آن را تشکیل می دهند. اهداف کلی معماری پایدار به شرح زیر می باشد:
مزایای اجرای معماری پایدار :
۱.توجه به زندگی انسان و بهبود وضعیت فیزیکی و روانی آن
۲.استفاده از مصالحی که تولید، مصرف و یا تخریب آنها با محیط سازگار باشد
۳.تطبیق و هماهنگی با محیط زیست
۴.مصرف محدود سوخت های فسیلی
۵.استفاده از انرژی های طبیعی مانند نور خورشید
۶.کاهش لطمه به محیط زیست
۷.کاهش میزان تولید گاز دی اکسید کربن
۸.احترام به طبیعت و به کارگیری پتانسیل های موجود در آن
۹.استفاده مجدد از مصالح ساختمانی و مواد بازیافتی
۱۰.کاهش تولید نخاله های ساختمانی
۱۱.بالا بردن عمر مفید ساختمان
۱۲.جلوگیری از به کار بردن مصالح ساختمانی ناسازگار با طبیعت
معایب معماری پایدار :
معماری پایدار ممکن است برای اکثر اکولوژیستها (بومشناسان) و طرفداران محیطزیست مانند رویایی باشد که به حقیقت پیوسته، با این حال، حتی در کشورهای صنعتی نیز دارای موانعی میباشد. از آنجاییکه به هزینه زیادی از منابع و سرمایهگذاریها نیاز دارد، اجرای آن کار بسیار دشواری است.
یکی دیگر از مشکلات عمدهای که این دسته از معماران برای رسیدن به اهدافشان با آن مواجه هستند، افزایش ساختمانهای سبز است، این امر تنها به کمک جنگلزدایی انجام میشود که آنهم موجب تخریب چشمگیر لایه اوزون شده است. جنگلزدایی گسترده و تخلفات انسانی در اکوسیستمهای مختلف، مانند توسعه جادهها در جنگلهای آمازون، باعث اختلال در محیط زیست شده است و به طور چشمگیری موجب افزایش خطرات تنوعزیستی شده است. بالاتر از همه، برای ساختن سازهها با رویکرد معماری پایدار هزینه بیشتری صرف میشود، چراکه نیاز به خریداری و نگهداری تجهیزات ویژهای است، به این خاطر که مردم هنوز به این سیستم نرسیدهاند.
شش اصول معماری پایدار :
۱. اصل حفاظت از انرژی :
هر ساختمان باید به گونهای طراحی و ساخته شود که نیاز آن به سوخت فسیلی به حداقل ممکن برسد.
۲. اصل کار با اقلیم :
ساختمانها باید به نحوی طراحی و اجرا شوند که قادر به استفاده از اقلیم و منابع انرژی محلی باشند.
۳. اصل کاهش استفاده از منابع جدید :
هر ساختمان باید به گونهای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل برساند و در پایان عمر مفید خود، منبعی برای ایجاد سازههای دیگر به وجود آورد.
۴. اصل احترام به کاربران :
معماری سبز به تمامی افرادی که از ساختمان استفاده میکنند احترام میگذارد. در یک ساختمان ساز حرفهای، ایمنی، سلامت مصالح و فرایندهای شکل دهنده ساختمان به اندازه کارگران، کاربران و ساکنین ساختمان اهمیت دارد.
۵. اصل احترام به سایت :
اساتید معماری معتقدند «ساختمان باید زمین را به گونهای آرام و سبک لمس کند.» ساختمانی که انرژی را حریصانه مصرف میکند، آلودگی تولید میکند و با مصرف کنندگان و کاربران خویش بیگانه است، هرگز زمین را آرام و سبک لمس نمیکند.
۶. اصل کل گرایی :
تمامی اصول سبز، نیازمند مشارکت در روندی کل گرا برای ساخت محیط مصنوع هستند.
معماری سبز :
والاترین هدف معماری سبز این است که بطور کامل پایدار باشد. بطور ساده میتوان گفت برای به دست آوردن پایداری باید همه چیز را «سبز» کنید. با وجود این که همه ساختمانهای سبز همه این ویژگیها را ندارند.
هدف عمده از معماری سبز :
سیستمهای تهویه برای گرمایش و سرمایش کارآمد
روشنایی و نور با مصرف بهینه انرژی
لوازم برقی و لولهکشیهای آب با کمترین هدر-رفت
طراحی فضای ساختمان برای بهره گرفتن بیشینه از انرژی خورشیدی
کمترین آسیبرسانی به بوم و زیستگاه طبیعی
منابع برقی جایگزین مانند نیروی باد یا انرژی خورشیدی
استفاده از مصالح غیر سمی، غیرطبیعی چه داخل و چه بیرون ساختمان
استفاده از چوب و سنگهای محلی و جلوگیری از حمل و نقلهای طولانی
بریدن مسوولانه چوب
استفاده از ساختمانهای قدیمی
استفاده از اوراقهای بازیافی از سایر ساختمانها
استفاده بهینه از فضا
بهترین جایگیری ساخت بنا، بیشینه کردن نور، باد و پناهگاه طبیعی